Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z opisem na stronie
Polityka prywatności
. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Najpopularniejsza polska szabla okresu międzywojennego. Wprowadzona do użytku rozkazem nr 280 Ministra Spraw Wojskowych jako regulaminowa dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych.
Szabla oficerów niemieckiej artylerii polowej z XIX w. Szabla powstała około roku 1860. Po wprowadzeniu niewielkich zmian była także używana przez uczestników walk powstania styczniowego, a następnie powstań śląskich.
Szabla z unikalną ozdobną rękojeścią utrzymaną w typie rękojeści szabli WZ 1921/22. Wąs jelca w formie kartusza z typowym napisem "Bóg, Honor, Ojczyzna". Głowica ma wygląd głowy orła a kapturek jest pokryty zdobieniem w formie piór.
Jest to jeden z najbardziej znanych modeli polskich szabel. Obecnie szable te są elementem wyposażenia Batalionu Honorowego (Reprezentacyjnego) Wojska Polskiego. Została wprowadzona do użytku rozporządzeniem ministra obrony narodowej w 1981 r. Szabla posiada głownię ze zwykłej stali, nie nadaje się do walki.
Szabla pochodząca z czasów Księstwa Warszawskiego (1807-1815). Wzorowana na szabli francuskiej lekkiej kawalerii, posiada dodatkowe zdobienie w postaci polskiego orła.
Pierwsza po odzyskaniu niepodległości polska szabla będąca na wyposażeniu oddziałów Wojska Polskiego. Szable te znane są także jako "Radziwiłłówki" od imienia księżnej Izabelli Radziwiłłowej, która ofiarowała je w 1919 r. 12-emu Pułkowi Ułanów Podolskich.